Zdrowie psychiczne dzieci, młodzieży i osób dorosłych jest bardzo ważne. Na samopoczucie oraz psychikę wpływa wiele czynników, do których należą predyspozycje genetyczne czy środowisko, w którym dana osoba dorasta. Problem zdrowia psychicznego bardzo często jest zaniedbywany w społeczeństwie. Nieustanne bagatelizowanie niektórych powtarzających się zachowań u dzieci i młodzieży może mieć wiele negatywnych konsekwencji. Jednym ze schorzeń, które jest głównie problemem wieku dziecięcego, są zaburzenia zachowania. To dolegliwość, która prowadzi do rozwijania się i utrwalania charakterystycznych zachowań u dzieci, które nie są akceptowalne w społeczeństwie. Wczesna konsultacja psychiatryczna daje szansę pacjentom na wdrożenie dopasowanego do potrzeb leczenia, a tym samym możliwość prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Co to są zaburzenia zachowania? Jak trafnie zdiagnozować oraz leczyć ten rodzaj zaburzenia?
Zaburzenia zachowania – co to jest?
Czym są zaburzenia zachowania? To dolegliwość, która pojawia się u dzieci w różnym wieku. Zaburzenie charakteryzuje się występowaniem u konkretnej osoby powtarzających się, trwałych i całkowicie nieadaptacyjnych wzorców zachowań, które dotyczy różnych sfer, między innymi:
- nierespektowania praw innego człowieka,
- nieprawidłowym i niezrozumiałym reagowaniem na sytuację,
- nierespektowaniem norm, które są społecznie przyjęte dla osób w określonym wieku,
- zbytnią impulsywnością czy też nadpobudliwością.
Osoby, które zmagają się ze schorzeniem, bardzo często popadają w konflikt z prawem lub też borykają się z trudnościami w codziennym, normalnym funkcjonowaniu społecznym. Osoby zaburzone przez inne odbierane są jako aspołeczne, agresywne oraz buntownicze. Kto diagnozuje zaburzenia zachowania? Diagnoza schorzenia jest złożonym procesem, który wymaga konsultacji psychiatrycznej. Specjalista z dziedziny psychiatrii pomaga rozpoznać dolegliwość i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Przyczyny zaburzeń zachowania – co warto wiedzieć?
Zaburzenia zachowania są schorzeniem, które rozwija się głównie u dzieci. To dolegliwość, która prowadzi do znacznego obniżenia jakości życia pacjenta, a także utrudnienia w nawiązywaniu codziennych relacji i funkcjonowaniu według zasad społecznych.
Przyczyną zaburzeń zachowania jest kolaboracja kilku czynników lub bardzo silne działanie jednego z nich. Do rozwoju schorzenia prowadzi:
- czynniki społeczne – osoba chora najczęściej dorasta w zdezorganizowanym społeczeństwie, które niekorzystnie wpływa na jego zdrowie psychiczne Dom, w którym dorasta dziecko, najczęściej przepełniony jest bardzo surową dyscypliną lub napięciem emocjonalnym i agresją ze strony opiekunów,
- czynniki genetyczne – bardzo dużą rolę w rozwoju zaburzeń zachowania mają predyspozycje genetyczne. Występowanie zaburzeń psychicznych u rodziców bardzo często skutkuje rozwojem schorzeń natury psychicznej u dzieci,
- czynniki neurofizjologiczne – w niektórych przypadkach zaburzenia zachowania mogą rozwijać się na skutek różnych medycznych dysfunkcji, które występują na płatach czołowych mózgu lub jego ciałku migdałowatym. W takim wypadku pacjent również odczuwa zaburzenia równowagi, które dodatkowo potęgują problem.
Jak leczyć zaburzenia zachowania? – sposoby leczenia pacjentów
Leczenie zaburzeń zachowania jest powolnym procesem. Metoda wychodzenia z zaburzenia jest ściśle dobierana do potrzeb pacjenta, dzięki czemu ma on szansę na w miarę szybkie przeprowadzenie procesu rekonwalescencji.
Leczenie zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży najczęściej opiera się o zastosowanie terapii poznawczo-behawioralnej oraz systemowej. W niektórych przypadkach zgodnie z zaleceniami lekarza psychiatry istnieje możliwość wdrożenia leczenia farmakologicznego, które jest przede wszystkim potrzebne przy redukowaniu objawów depresji czy zaburzeń lękowych. Kompleksowe działanie psychiatry, często w połączeniu z pracą psychoterapeuty daje szansę na powrót do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie.
